مرور فیلم «بیچارگان»، یکی از آثار بخش اصلی جشنوارهٔ ونیز | فرانکنشتاینی دیگر متولد می‌شود

به گزارش شهرآرانیوز، جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم ونیز از سال ۱۹۳۲ آغازبه‌کار کرده و تا کنون ۷۹ مرتبه برگزار شده است. هشتادمین دورهٔ این جشنواره نیز از ۲۹ اوت آغاز شده است و تا ۹ سپتامبر ادامه خواهد داشت. در این دوره، ۲۳ فیلم از کشورهای مختلف در بخش رقابت اصلی به‌نمایش درمی‌آیند و بر سر کسب شیر طلایی با یکدیگر مبارزه می‌کنند. در اولین روز از سپتامبر، روز چهارم این جشنوارهٔ بین‌المللی معتبر، سه فیلم از این بخش به‌نمایش درآمده‌اند. پس از سرزمین موعود، دومین آن‌ها بیچارگان است، اثری در گونهٔ «علمی-تخیلی» با مایه‌های سوررئالیستی، از کارگردان بنام یونانی، و ــ همچون فیلم فِراری ــ پرستاره.

مشخصات

• نام: بیچارگان
• کارگردان: یورگوس لانتیموس
• بازیگران: اما استون، مارک رافلو، ویلم دفو
• مدت‌زمان: ۱۴۱ دقیقه
• کشور: بریتانیا

خلاصهٔ داستان

داستان باورنکردنی و تکامل خارق‌العادهٔ بلا باکستر، زن جوانی که دانشمند مستعد و غیرمعمول، دکتر گادوین باکستر، او را به زندگی بازگردانده است. بلا مشتاق یادگیری زیر نظر باکستر ــ به‌قول خود او، «خدا» ــ است، زیرا خدا دختر را با مغز کودکی نوپا آفریده است که محتاج و آمادهٔ یادگیری است. او، حریص شناخت دنیایی که از آن محروم است، همراه با دانکن ودربرن، وکیل پرکشش و فاسد، طی یک ماجراجویی طوفانی، سراسر اقالیم را درمی‌نوردد. بلا، فارغ از تعصبات زمانهٔ خود، در راه هدف خود که پشتیبانی از برابری و رهایی است، ثابت‌قدم، پیش می‌رود.

سخن کارگردان

بیان خلاصه‌ای از این فیلم یا توصیف آن سخت است. از سالیان دور، فیلم‌های زیادی به دست ما رسیده‌اند که می‌توانیم آن‌ها را منحصربه‌فرد و استثنایی بدانیم، اما گمان می‌کنم در روزگار ما کمتر فیلمی هست که از این‌ دست باشد؛ بنابراین، برایم سخت است که دربارهٔ چیستی آن حرفی بزنم. با این‌همه، می‌توانم بگویم که این فیلم، علی‌رغم فضای شبه‌ویکتوریایی‌اش، به‌دلیل روشی که برای بررسی آزادی و نیز نحوهٔ درک ما از جهان و، همچنین، موقعیت زنان در جامعه پیش می‌گیرد، بسیار معاصر می‌نماید. برای من خیلی مهم بود که فیلمی عاجزانه نسازم، زیرا این کار خیانت به شخصیت اصلی و در تعارض با زیست اوست.

منبع: La Biennale di Venezia